عادت به شکنجه!

شاید خیلی‌ها به اغراق بگویند که در این شهر انسان شکنجه می‌شود؛ این سخن اگرچه واقعیت تام ندارد، ولی در واقعیت ریشه دارد. انسان از آن‌جا که جسم و روانش عادت‌پذیر است و از آن‌جا که این شکنجه بسیار تدریجی و نامحسوس شدّت گرفته است، بزرگی رنج آن را احساس نمی‌کند و درد فشار جمعیت را مانند آدمی که اعصابش از کار افتاده باشد، نمی‌فهمد. وگرنه این کدام زنده‌گی است که با هیاهوی هرروزه و صدای گوش‌خراش خودروها و موتورسیکلت‌ها عجین شده است؟! روزهایی که به سفر کوه و دشت و جنگل می‌رویم و سکوت طبیعت را درک می‌کنیم، در می‌یابیم که روان ما آن‌چنان با طبیعت زنده‌گی بیگانه شده است که...