حلقوم مهیب

مصائب تهرانی بودن

حلقوم مهیب

مصائب تهرانی بودن

حلقوم مهیب، تهران است. همین تهران که فقط یکی دو میلیارد خرج روزانه دارد، به جز مخارج عمرانی. شهری که برای آسوده کردن زنده‌گی در آن پروژه‌هایی باید کلید زده شود که یک قلم کوچک‌شان می‌تواند شهری کوچک یا روستایی را در جای دیگری از این ایران پهناور آباد کند. شهری که خود ما دستی دستی به این روزش انداخته‌ایم. در حقیقت حلقومِ تهران دارد پول‌ها و منابعی را هورت هورت می‌بلعد که حق آن شهرها و روستاها هستند. آن هم نه برای این که در پارک‌های‌شان جشن و سرگرمی برپا کنند یا بزرگ‌راه بسازند و یا نمای شهر را زیباسازی کنند، نه. فقط برای این که راه داشته باشند، بزرگ یا کوچک‌ش پیش‌کش. برای این که آب آشامیدنی لوله‌کشی داشته باشند، یا...
واقعاً چرا سرمایه‌های ما این‌طوری مصرف می‌شود؟
چرا ما این‌طور شده‌ایم؟

بایگانی

در تهران مشاغل و حرفه‌های بسیاری هستند که در انواع و اقسام قالب‌ها با هم رقابتی تنگاتنگ دارند و تقلا می‌کنند تا جای مناسبی در بازار عرضه و تقاضای شهر برای خود دست و پا کنند، در حالی که همین حرفه‌ها در شهرهای دیگر مورد نیازند، اما وجود ندارند. هر کدام از شرکت‌ها و مؤسساتی که با مشقّت در تهران برای خود بازاریابی می‌کنند، می‌توانند با کمی شجاعت و چه‌بسا زحمت کم‌تر به شهرستان‌ها روی بیاورند و پس از مدتی جای‌گاه مناسب و رونق مطلوب خود را بیابند. چرا همه چیز باید در تهران به وجود بیاید؟

از حق نگذریم، بیش‌تر از سیاست‌های مسئولین، ذهنیت عمومی مردم هم که رها کردن تهران را بر نمی‌تابد در باد کردن این معضل بسیار مؤثر است...
  • مهدی متولیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی